محسن قادری (مدیرعامل آژانس مسافرتی و کارشناس گردشگری) در یادداشتی به ارائه پیشنهاداتی برای بهبود شرایط گردشگری پرداخت. به گفته وی گردشگری رابطه مستقیمی با دیپلماسی و سیاست دارد؛ امروزه از”دیپلماسی گردشگری” ؛ نوع جدیدی از دیپلماسی یاد میشود.
به گزارش مهر ملت به نقل از ایلنا، کنجکاوی عموم مردم و علاقه به یادگیری و دانستن فرهنگ دیگر نقاط جهان، دیپلماسی گردشگری را در سیاست خارجی و روابط سیاسی میان کشورها دارای اهمیت ساخته است. زیرا گردشگری تعاملات فرهنگی را افزایش داده و امنیت ملی و منافع اقتصادی کشور را تقویت می‌کند و از این رو یکی از ابزارهای مهم دیپلماسی در تنظیم روابط خارجی است.
برقراری ارتباطات بین المللی، مبادلات تجاری وبازرگانی، فرهنگی بین کشورها سبب تبادل گردشگر، ایجاد صلح و دوستی، امنیت، تعامل و همکاری میان کشورها، رونق اقتصادی و افزایش درآمد میشود؛ عدم توسعه سیاست خارجی، نداشتن ارتباط با کشورهای مختلف، نا آرامی‌ها و بحران‌های سیاسی، عدم وجود خدمات مالی ارزی و شفافیت در سیستم بانکی، بحران‌های منطقه‌ای و جهانی، نا امنی و احساس ناامنی عمومی، وضعیت قوانین محدودکننده سفر و فراهم نبودن زیرساخت کافی برای گردشگران سبب انحطاط وتوقف در رونق گردشگری تمامی کشورها میشود.
در سه سال گذشته با همه‌گیری کرونا در جهان و سکوت گردشگری، ایران با عوامل دیگری نیز دست به گریبان شد تا جایی که پیش از گذشته حیات این صنعت را در ایران به مخاطره انداخت و فعالان گردشگری را بیش از پیش ناتوان و به مرز ورشکستگی کشانده است.
در سه سال اخیر یعنی از سال ۹۸، گردشگری ایران همزمان با تحمل بحران‌های طبیعی و برخی وقایع اجتماعی مانند سقوط هواپیمای اوکراینی، ناامن اعلام شدن آسمان ایران و توقف پروازهای بین‌المللی – وارد رکود شد؛ و پس از آن بحران همه‌گیر کرونا، توقف سفر بر جهان حاکم شد و این آغاز رکود گردشگری در ایران بود؛ عوامل دیگری چون بحران منطقه‌ای جنگ آذربایجان – ارمنستان، جنگ روسیه – اوکراین، تسلط طالبان بر افغانستان و بسیاری از ماجراجویی‌های کشورهای منطقه و افزایش انتشارخبرهای منفی کاهش ارزش ریال و بالا رفتن لحظه‌ای قیمت دلار و گردشگری ایران با شدت بحران روبرو شد. اما باید در این شرایط چه کرد؟ آیا باید دست روی دست گذاشت و شاهد نابودی میراث و زحمات نیاکان برای این صنعت بود یا راه‌های تازه ارایه داد؟
آنچه به نظر نگارنده برای راه نجات گردشگری ایران از وضعیت فعلی مهم می‌رسد تشکیل و راه‌اندازی کمپین تبلیغات گسترده برای مقابله با ایران هراسی و نجات صنعت گردشگری است. گرچه برای راه‌اندازی چنین کمپینی و حمایت از فعالان برای بقای این صنعت نیاز به عزم ملی و تامین بودجه کافی و مشارکت تمامی دستگاه‌ها و حوزه‌های مرتبط است، لذا؛ نخست پیشنهاد راه‌اندازی و ایجاد صندوق مالی احیای گردشگری با حضور تمام دستگاه‌ها، وزارتخانه‌های بزرگ همچون نفت، صنعت، معدن و تجارت و فعالان بخش خصوصی و علاقمندان با مصوبه هیات وزیران میشود.
با مصوبه هیات وزیران دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های زیربط، سازمان‌ها و موسسات مطرح عمومی و خصوصی موظف می‌شوند بودجه و کمک‌های مالی را به این امر اختصاص دهندتا تامین بودجه برای کمپین مقابله با ایران هراسی و نجات صنعت گردشگری انجام شود.
پس از تشکیل صندوق مالی باید به این موارد توجه کرد؛ برندسازی مجدد گردشگری ایران در بازارهای هدف، تلاش همه جانبه جهت تغییر اذهان جامعه جهانی و تبلیغات واقعی جذابیتهای گردشگری، دایر کردن دفاتر تبلیغات و بازاریابی در سراسر جهان با اختیارات و اعتبارات کافی، حضور در رویدادهای مهم گردشگری جهان، برپایی جشنواره‌های گردشگری با کمک رایزنی‌های فرهنگی سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی، کمک و یاری از ایرانیان دلسوز گردشگری و فرهنگ ایران مقیم خارج از کشور، برگزاری فم تورها برای آژانس‌ها و بلاگرهای بین المللی سفر، تولید محتوای مناسب و حرفه‌ای واستفاده از مدیا و مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی، اعزام سفیرهای فرهنگی و گردشگری ممتاز به جهان، حمایت و استفاده ازخلاقیت و نوآوری فعالان بخش خصوصی، استادان، راهنمایان، نخبه‌های صنعت، استفاده از کمک علاقمندان داخلی و خارجی بویژه دانشجویان جهت پیوستن به این کمپین، برگزاری متعدد تورهای آشناسازی و نشست‌های بی‌توبی با تورگردانان جهان با همکاری سفرا و کنسولهای ایران و خارجی مقیم، پیشنهاد برگزاری با شکوه نوروز ایرانی توسط سفارت‌های ایران و دعوت از افراد تاثیرگذار گردشگری آن کشور، بخشودگی مالیاتی و جرایم بیمه‌ای دفاتر و تاسیسات گردشگری در چهار سال گذشته، طراحی و اعطای بسته‌های حمایتی و تشویقی جهت احیای گردشگری داخلی، ایجاد فضای همدلی و همبستگی بخش دولتی و خصوصی بویژه تمام تشکل‌های گردشگری، دعوت و به‌کارگیری افراد خلاق و نخبه گردشگری در وزارت گردشگری، بخشی از اقدامات لازم و ضروری برای برون رفت از بحران فعلی است.
با اجرای این موارد و با تشکیل اتاق فکر ناظر و تصمیم ساز با حضور متخصصان گردشگری و افزایش تعاملات بین‌المللی بعد از یکسال می‌توان امیدوار بود که، راه نجات صنعت گردشگری هموار شود.