در سال ۱۴۰۲ دولت باید حدود ۲۱۴ هزار میلیارد تومان برای این ۲۶ گروه میهمان ناخوانده سفره تامین اجتماعی که حدود ۳ میلیون نفر هستند، به سازمان پرداخت کند؛ دولت این ۲۱۴ هزار میلیارد تومان را نمیدهد و برنامهای هم برای پرداخت ندارد، آن وقت صحبت از آن ۷۰ هزار میلیارد تومان میشود که قرار است پرداخت شود و هنوز پرداخت نشده.
مهر ملت نیوز – ، در هفتههای اخیر، وزیر کار و مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی بارها از بهتر شدن وضعیت مالیِ این سازمان و از میان رفتن مشکل کسری بودجه خبر دادند.
«قرار است به زودی ۷۰ هزار میلیارد تومان از بدهی دولت به تامین اجتماعی پرداخت شود»، «سازمان توانسته در ۲.۵ سال اخیر ۴۹ هزار میلیارد تومان نقدینگی از بیمه شدگان جدید به دست بیاورد»، «۱۰۶ هزار میلیارد تومان بدهی بانکی تامین اجتماعی در دولت جدید تسویه شده» و «خوشبختانه دیگر تامین اجتماعی نیازی به استقراض از بانکها ندارد…»
اینها گزارههایی است که اخیرا توسط مدیران مجموعه وزارت کار و تامین اجتماعی ارایه شده؛ اما بهبود در وضعیت تامین اجتماعی وقتی پذیرفتنی است که وضعیت مستمریبگیران این سازمان به صورت عینی بهبود یابد؛ چقدر این ادعاها در واقعیت در زندگی بیمه شدگان اثر گذاشته است، سفرههای بازنشستگان و مستمری بگیران سازمان چقدر پربارتر شده و حالا که ادعا میشود «تامین اجتماعی دیگر مشکل ندارد» وضع پرداختیها به جامعه هدف به چه شکل است؟
در واقعیت، مستمری بازنشستگان زیر خط فقر است و همان حقوقهای ناچیز این اواخر معمولاً با یکی دو روز تاخیر پرداخت میشود؛ در عین حال، بازنشستگان بسیاری در انتظار دریافت وام ناچیز ۲۰ میلیون تومانی هستند، وامی که صف طولانی آن و شروط بسیار آن، برای خیلیها مشکل ساز شده است.
علی دهقان کیا (رئیس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران) در این رابطه میگوید: تا الان فقط ۱۴ هزار وام در شهر تهران به بازنشستگان تامین اجتماعی پرداخت شده در صورتی که قرار بود تا پایان سال ۴۰۰ هزار وام به بازنشستگان کارگری سراسر کشور پرداخت شود و بر این اساس، باید ۴۰ تا ۵۰ هزار فقره وام تا پایان سال به بازنشستگان تهرانی پرداخت شود؛ تا امروز که در ماه هفتم سال هستیم، حتی۲۰ هزار فقره وام در تهران پرداخت نشده.
او در پاسخ به این سوال که آیا فکر میکنید تا پایان سال برای پرداخت ۴۰۰ هزار وام به بازنشستگان تامین اجتماعی تامین اعتبار صورت میگیرد یا خیر؛ گفت: من زمینهای برای این کار نمیبینم؛ باید درآمدهای واقعی برای سازمان ایجاد شود؛ گاهی آقایان صحبتهای میکنند که نمود عینی و واقعی ندارد؛ مثلاً در روزهای اخیر آقای وزیر و مدیرعامل سازمان گفتند قرار است ۷۰ هزار میلیارد تومان از دولت در قالب شرکتهای سودده بگیریم؛ اینها فعلاً فقط حرف است؛ الان ماه هفتم سال است، تا این سهام قیمتگذاری و واگذار شود و تامین اجتماعی بخواهد از سود این سهام استفاده کند، وارد سال ۱۴۰۳ شدهایم.
به گفته دهقان کیا، صحبتهای امیدوارکننده آقای وزیر و مدیرعامل، تاکنون اثری در سفره بازنشستگان و در بحث درمان نداشته است.
او میافزاید: وقتی متوسط هزینههای درمان بازنشستگان در دو سه سال اخیر، حداقل ۳ تا ۴ برابر شده، چه امیدی میتوان به این وعدهها داشت؛ تا قبل از آزادسازی نرخ ارز، مواد اولیه دارو با دلار ۴۲۰۰ تومانی وارد میشد، حالا با دلار ۲۸ هزار تومانی مواد اولیه وارد میکنند؛ هزینههای درمان در مواردی ۷ برابر بیشتر شده؛ چطور قرار است هزینههای درمان بازنشستگان را به صفر برسانند، آقای مدیرعامل در جایی مطرح کرده تلاش داریم هزینههای درمان را به صفر برسانیم، باید پرسید چگونه؟
رئیس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی شهر تهران در پاسخ به افزایش ۴۹ هزار میلیارد تومانی منابع سازمان از محل بیمه شدگان جدید گفت: ضریب پشتیبانی سازمان امروز حدود ۴ یا حتی کمتر است؛ براساس محاسبات رسمی، ماهانه ۱۵ هزار میلیارد تومان هزینه ۲۶ گروه بیمه شده خاص میشود؛ حتی پیشبینی شده در سال ۱۴۰۲ دولت باید حدود ۲۱۴ هزار میلیارد تومان برای این ۲۶ گروه میهمان ناخوانده سفره تامین اجتماعی که حدود ۳ میلیون نفر هستند، به سازمان پرداخت کند؛ دولت این ۲۱۴ هزار میلیارد تومان را نمیدهد و برنامهای هم برای پرداخت ندارد، آن وقت صحبت از آن ۷۰ هزار میلیارد تومان میشود که قرار است پرداخت شود و هنوز پرداخت نشده.
دهقان کیا تاکید کرد: این ۲۱۴ هزار میلیارد تومان فقط بدهی جاری دولت برای سال ۱۴۰۲ است، حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی دولت مربوط به سالهای قبل است که پرداخت نشده.
این فعال صنفی بازنشستگان در ادامه نتیجه گرفت: این هزینهها برای گروههای خاص و آن عدم توانایی پرداخت وام به میزان وعده داده شده و افزایش هزینههای دارو و درمان نشان نمیدهند که وضع سازمان قرار است بهتر شده و خدمات بیشتری به بازنشستگان و مستمری بگیران ارائه شود. امروز بازنشستگان کمرشان زیر هزینههای درمان خم شده؛ خیلی از بازنشستگان میگویند آن چنان هزینهها بالاست که دیگر سراغ دارو و درمان و بیمارستان نمیرویم، با درد در خانه میمانیم تا ببینیم چه میشود./ ایلنا
