اکثر ما ایرانی ها در زیر سایه سنگین تورم افسار گسیخته سالهاست که بشدت تحت تاثیر قرارگرفته وزندگیمان دراین سالها رنگ آرامش به خود نگرفته است.سالهاست که وعده بهبودی اوضاع اقتصادی ازطرف مسئولان نتوانسته از رویا پا را فراترگذاشته ورنگ تحقق عملی به خود بگیرد.
دوران دفاع مقدس، دوران سازندگی، دوران اصلاحات، دوران رنگ های مختلف و یکدستی طی شد اما افسوس از ذره ای از تحقق وعده های سامان یافتن اوضاع اقتصادی کشور!
مردم گرانقدر این مرز وبوم هر روز زندگی خود را با چالش ها وتنش های بین المللی، منطقه ای و داخلی آغاز می کنند وتنها نظاره گروامیدوار به پایان این نابسامانی ها عمر خود را سپری می کنند و بسیاری از آنان این آرز را به گور می برند.
افزایش قیمتها از ارز”دلار” وکاهش ارزش پول ملی که سرچشمه تمام بدبختی اقتصاد کشور است گرفته تا اختلاسها و خدمات دولتی وخصوصی، ارزاق عمومی، مسکن، آموزش، درمان، خودرو وهزاران قلم دیگر از نیازهای روزمره، فشارهای شدیدی را به خانواده ها وارد می کند که متعاقب آن آسیب های اجتماعی از قبیل اختلاف های خانوادگی، افزایش طلاق، افزایش جرایمی مانند سرقت وقتل و ازهمه بدتر افزایش فقر، زندگی مردم را درهم پیچیده وزندگی براساس کرامات اخلاقی وانسانی را زیر پا له کرده وهمه را به یک نوع رقابت، منفعت طلبی وسبقت از یکدریگر به هر قیمت برای زنده ماندن سوق داده است، تلاش هایی برای زنده ماندن نه برای زندگی انسانی ومتعالی!
البته مطالبی که گفته شد یقینا مسئولان محترم کشور از آن غافل نیستند واشراف کامل براین این همه گرفتاری ومچاله شدن مردم دارند اما ظاهرا رویاهای آنها با مردم فرق دارد وبا آن رویاها به مردم وعده می دهند و خوش وخرم روزگار می گذرانند و خود را دلخوش به یارانه ای کرده اند که آنهم بخشی از جامعه وچند قلم کالا را در بر می گیرد و بقیه هزینه هایی که برسر مردم آوار شده است را یا نمی بینند ویا در رویاهای خود غرق کرده اند.
در همین روزهای گرم تابستانی شاهد هشدارهای استرس آور وزارت نیرو در باره افزایش مصرف آب ویرق هستیم وهشدار مضاعف برای تصاعدی حساب کردن مصارف بالا که هرساله گریبان مردم را می گیرد. در همین رابطه درزمستان هشدارهای شرکت گازاست که آرامش وراحتی مردم را بهم می زند.
برق نیز بلای دیگری است وبه جای فراهم شدن اسباب رفاه مردم، مصرف آن هم مردم را در همه فصول بویژه در تابستان که از نیازهای مبرم در استفاده از خنک کننده هاست در گیر دغدغه های خودش کرده است.
مردم می گویند چرا همزمان با افزایش جمعیت وتوسعه وگسترش شهرها و خدمات آب، برق و گازرسانی به بیشتر نقاط شهری وروستایی کشورکه مسئولان مربوطه از آن به عنوان افتخارات خود یاد می کنند،از تکنولوژی روز برخوردار نمی شود تا در استفاده از این منابع خدادادی در جهت آرامش و آسایش خودمان با مشکل روبرو نشویم.
سالهاست که علی رغم بکارگیری سیاست های متعدد اقتصادی نا کارآمد دولتها ، مردم با افزایش قیمت موادغذایی ،پوشاک، آموزش، درمان، وغیره مواجه هستند.
برای مثال در بخش موادغذایی در مقاطع مختلف با یک هرج و مرج قیمتی مواجه می شویم به طوری که مرغ خود به تنهایی به یک بحران ودل مشغولی برای مردم تبدیل می شود به طوری که به یک موضوع مهم کشوری برای دولت تبدیل می گردد. از این دست موضوعات را میتوان شکر، ماکارونی، تخم مرغ، گوشت قرمزو… ودر بخشهای دیگر مانند مدارس دولتی وغیر دولتی، دربخش درمان وبیمارستان ها و دیکر موارد مانند خودرو،سکه و… ذهن وروان مردم همواره با مشکلات روحی وروانی درگیر است. به معنای دیگر امنیت غذایی و روانی وزندگی اکثریت مردم به مخاطره افتاده و در نهایت قیمت های بالای تعیین شده مقابل چشم مردم خودنمایی کرده وبه همان نسبت حضورشان در سفره اکثریت مردم هر روز کمرنگ تر شده است. دولت نیزخود را دلخوش به دادن یارانه به بخشی از جامعه کرده است.
به عقیده کارشناسان تا زمانی که اقتصاد آن هم به صورت علمی در سرلوحه برنامه دولت قرار نگیرد جز روند افزایشی نابسامانی اقتصادی و فقر که به سمت اکثریت جامعه در حال پیشروی است نتیجه دیگری حاصل نخواهد شد. تمام مشکلات جامعه ما در گروی حل مسائل اقتصادی است و بس.
حال این مسئولان هستند که پاسخ دهند چرا مردم کشوری ثروتمند با این همه ذخایرو منابع خدادادی باید اینگونه در فقراقتصادی، فقر فرهنگی و فقر اجتماعی غوطه ور شوند.
حسن اشجعی
