حسن اشجعی
برای انجام کاری به پایانه مسافربری جنوب تهران مراجعه کردم. مدت زمانی که در محوطه سکوی اتوبوس ها به انتظار ایستاده بودم روشن بودن اتوبوسها برای سوار کردن مسافران توجهم را جلب کرد.
اتوبوسها اززمان حضور در سکو تا حرکت برای خروج از ترمینال وعزیمت به مقصد، تقریبا نیم ساعت توقف داشتند ودر این مدت بدون استثنا روشن بودند و محیط اطراف به خاطر سوخت اتوبوس ها کاملا مشهود بود.
این میزان تولید آلودگی دراین پایانه زمانی که تمام شهر تهران غرق در آلودگی و جان مردم در خطر قرار گرفته است غیر قابل توجیه است. با یک حساب سرانگشتی می توان دریافت که روزانه صد ها دستگاه اتوبوس فقط در این پایانه در حال رفت و آمد هستند و تجمع و توقف این تعداد اتوبوس، این مکان رابه مرکز بخشی از تولید آلاینده های شهر تبدیل کرده است.
آیا سازمان های ذی ربط ازجمله محیط زیست،،شهرداری، وزارت راه به این موضوع واقف هستن یا نه؟! به هر حال هیچ کدام از آنها نمی توانند مسئولیت خود در این مسئله را نادیده گرفته و به راحتی از کنار آن بگذرند.
حال که نیروگاه های تولید برق به اجبار از سوخت مازوت استفاده می کنند که نقش بالایی در آلودگی شهرها دارند، سازمان های متولی حداقل باید مسئولیت و نقش خود را در کاهش تولید مکان های مولد آلایندگی بخصوص پایانه های های مسافربری و شرکت واحد مستقر در سطح شهرتهران با تمام توان ایفا نمایند.
