معمولاً ورزشکارانی به مدال طلای المپیک می‌رسند که استانداردهای حیرت‌انگیزی در رشته‌های ورزشی خود دارند و به‌طورکلی بدن‌هایشان آمادگی این را دارد تا محدودیت‌های فیزیکی سرعت، دقت، قدرت و استقامت را پشت سر بگذارد.
مهر ملت نیوز – سال‌هاست این سؤال مطرح است که چه تفاوت‌هایی میان مغز یک ورزشکار نخبه و افراد معمولی وجود دارد. این‌طور به نظر می‌رسد که همان‌طور که اکثر ورزشکاران، ازنظر آمادگی جسمانی در اوج هستند و قدرت فوق‌العاده‌ای دارند، ویژگی‌های متعدد سیستم عصبی نیز ورزشکاران المپیکی را از بقیه انسان‌های معمولی متمایز می‌کند.
واقعیت این است که بدن ورزشکاران آموزش‌دیده، در مواجهه با تغییرات محیط اطراف، بسیار برتر از افراد عادی است.
تفاوت در کجاست؟
ورزشکاران در جریان مسابقات، در محیط‌هایی پرسروصدا قرار می‌گیرند و با محرک‌های صوتی متعددی از سروصدای هواداران گرفته تا صدای هواپیماها و پهپادهای بالای ورزشگاه و صدای بلندگوی گوینده ورزشگاه روبرو هستند؛ در این شرایط مغز ورزشکار باید به‌سرعت تشخیص دهد که کدام صداها برای موفقیتش حیاتی هستند و کدام صداها باعث پرت شدن حواسش می‌شوند.
مطالعه دانشمندان دانشگاه نورث وسترن آمریکا در سال ۲۰۱۹ ، حکایت از آن داشت که دانشجویان ورزشکار در تیم‌های مختلف ورزشی در دسته‌های برتر، نسبت به گروه‌های کنترل هم‌سن و هم‌جنس خود، واکنش بیشتری نسبت به صدا دارند. تمرکز این تجزیه‌وتحلیل، بر خوانش امواج مغزی بود و حاکی از آن بود که ورزشکاران در مدیریت صداهای اضافی بهتر عمل می‌کنند و تمرکزشان را بر روی صداهای مهم که حواسشان را کمتر پرت می‌کند، قرار می‌دهند.
طبق گفته محققان، تمرین منظم و تمرکز می‌تواند نقش پررنگی در شکل دادن توانایی مغز درراستای مقابله با حواس‌پرتی داشته باشد.
البته حواس‌پرتی‌ها فقط صوتی نیستند؛ طبق تحقیق منتشر شده در سال ۲۰۱۸ ، تنیس‌بازان ماهر این توانایی را دارند که مدت‌زمان تمرکز بصری شدیدشان (که از آن با عنوان «چشم آرام» یاد می‌شود) را طولانی کنند. این تحقیق که توسط محققان دانشگاه ایالتی فلوریدا انجام شد، حاکی از آن است که ورزشکاران ماهرتر، علاوه بر آنکه بازه‌های زمانی «چشم آرام» طولانی‌تری دارند، بلکه در آن دوره‌های زمانی متمرکز، شوت‌ها و ضربات بهتری هم می‌زنند.
در بررسی‌های تکمیلی انجام‌شده توسط همین محققان، درباره سایر ورزش‌ها، مشخص شد که این ارتباط مهارت و دوره «چشم آرام» تنها مربوط به ورزش تنیس نیست. یک ورزشکار تراز اول، با در اختیار داشتن اطلاعات دقیق در مورد وضعیت بازی، می‌تواند آن را به یک وضعیت و عملکرد برنده تبدیل کند.
تغییرات مغز ورزشکاران
فعالیت‌های حرکتی، معمولاً توسط لایه بیرونی یا قشر مغز هماهنگ می‌شوند؛ در غواصان نخبه مشاهده‌شده که ضخامت این بخش از مغز در مناطق مرتبط با آگاهی از فضا و درک حرکت بدن افزایش می‌یابد.
به نظر می‌رسد مسیرهای بین نواحی قشر مغز و خوشه‌ای از نورون‌های جلوی مغز به نام «جسم مخطط» که در ردیف کردن توالی حرکات حیاتی هستند، در ورزشکاران تراز اول، افزایش چشمگیری داشته است./خبرآنلاین