حدود ۴۵ خانوار از روستاهای پشت سد آیت الله بهجت به دلیل ساخت این سد و آبگیری آن راه دسترسی‌شان به مرکز شهرستان رودبار یک دهه است که قطع شده و اهالی این روستا علاوه برعدم دسترسی به جاده حتی از داشتن آب، برق، گاز و دیگر امکانات اولیه زندگی محروم هستند و فقط روزی دو نوبت با قایق می‌توانند برای تهیه مایحتاج زندگی‌شان به مراکز شهری رفت و آمد کنند.
مهر ملت نیوز – به گزارش ایلنا، گویا مشکلات مردم شهرستان رودبار تمامی ندارد و سال هاست که شهرها و روستاهای این شهرستان با بی‌آبی و نداشتن جاده‌های دسترسی مناسب مواجه است. سفرهای مسئولان استانی هم که با افتخار مدام اعلام می‌شوند هم تاکنون دست آوردی در خور توجه در پی نداشته و آب و جاده‌ای هم برای این مردم نداشته است.
استاندار گیلان تاکنون دوبار از جاده رانشی سندس، رانشی خرشک، دفراز، سی دشت، پشتکلا و کلیشم بازدید داشته و البته دستور جهادی هم برای حل سریع مشکل راه و آب این مناطق داده است ولی تاکنون هیچ اقدامی عملی انجام نگرفته است. حتی دستور صولت مرتضوی در زمان تصدی معاونت اجرایی رئیس جمهوری هم در سفر به رودبار مشکل اهالی این منطقه را حل نکرد.
حدود چهل خانوار روستاهای دولیه سرا، چانه سرا، آلوکله و لپه سرای بلوکات با افتتاح سد آیت الله بهجت و نوشیدن آب گوارای این سد توسط مرکز نشینان گیلان راه ارتباطی‌شان قطع شده است و ناچار هستند با قایق پرمخاطره آن هم روزی دوبار صبح و عصر از مسیر مخزن سد سفر کنند و یا از یک راه جنگلی سخت گذر تردد کنند و اگر کسی دچار حادثه شود به دلیل‌عدم دسترسی به امکانات درمانی ممکن است جانش را از دست بدهد.
اما این فقط مشکل بلوکاتی‌ها نیست و وعده مسئولان هم برای آبرسانی به سیزده روستای پایین دست سد نیز تاکنون عملی نشده است و اهالی این روستاها حتی از آب آشامیدنی سالم و مطمئن هم بهره‌مند نیستند.
اصلان نصیری یکی از اهالی همین روستاهای کنار سد در این باره گفت: سال ۸۳ کلنگ سد آیت الله بهجت را زمین زدند و در سال ۹۴ این سد افتتاح شد. راه ارتباطی روستاهای بالا دست از جمله دولیه سرا، چانسرا، لنگه سرا، آلوکله، فیاو و تنگه رود متاسفانه مسدود شد و از ۷۰ خانوار حدودا ۴۰ خانوار در آنجا ماندند و به شغل دامداری‌شان ادامه دادند و مابقی مجبور شدند به روستاهای پایین دست کوچ کنند چرا که هیچ امکاناتی در این روستاها دیگر وجود ندارد.
وی، ادامه داد: در حال حاضر صبح و عصر اهالی روستاهای بالای سد با قایق روزی دو نوبت تردد می‌کنند. این روستاهای علاوه بر نداشتن زیر ساخت‌های لازم از جمله آب، برق گاز و درمانی حتی مغازه‌ای برای تامین مایحتاج ضروری‌شان وجود ندارد و در شرایط اسف باری به سر می‌برند. مسئولین هم در این سال‌ها وعده‌هایی دادند از معاون اجرایی رئیس جمهور گرفته تا استانداران متعددی که در این سال‌ها آمدند و رفتند و همچنین نمایندگان مردم در مجلس که متاسفانه تاکنون هیچ مسئول یا نماینده‌ای این مشکلات را حل نکرد.
نصیری، تاکید کرد: مسئولان ابتدا باید راه دسترسی برای اهالی این روستاها بسازند و اگر انتقال برق برای‌شان به این مناطق مشکل است، پنل‌های خورشیدی برای تولید برق در اختیارشان بگذارند. ۳۰ کیلومتر راه وجود دارد که باید زیرساخت‌هایش آماده شود که اهالی بتوانند از این جاده تردد کنند.
وی با اشاره به اینکه بخاطر همین مشکلات مجبور به مهاجرت از پشت سد شدم، ادامه داد: اگر هم نمی‌خواهند امکانات لازم در اختیار اهالی بالا دست سد قرار دهند حداقل در روستاهای پایین دست زمین در اختیارشان بگذارند حتی اگر شده ۵۰۰ متر که بتوانند خانه بسازند و از آن شرایط مشقت بار رهایی یابند. اگر چه این موضوع باعث خواهد شد، روستاییان زمین‌های هکتاری خود را رها کنند.
